کد مطلب:224129 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:249

محیط علم و ادب در عصر امویین
حزب اموی چون ریشه آن ها در محیط تجارب و اقتصاد رشد و نمو كرده بود - اهل علم و فضیلت نبودند ادب و عقل آن ها فقط در شعر و تجمل و ثروت تجلی داشت.

مضامین نظم و نثر آن ها به حكایات و قصص سخیف دوره جاهلیت آمیخته و حاكی تعصب نابخردانه آن دوره بود - فقط در اواخر دوره اموی برخی از كتب طبی به نقل ابن ابی اصیبعه به وسیله حارث بن كلده نقل به عربی شد [1] آن هم به همت عمر بن عبدالعزیز بود كه باید حساب او را از حزب اموی جدا سازیم در خطبه و ادب هم بیشتر روی سیاست حزبی و جلب منافع و دفع مضار طبقه ای بود از شهوات و تمایلات و غرورهای جاهلانه و تعصبات بی خردانه و تفاخرات به تظاهر فحشاء و منكرات در مجالس رسمی از شراب و قمار و رقص و موسیقی دور میزد و باید گفت دوره ای ننگ آورتر از حكومت اموی برای اسلام نبود كه در مدت حدود 80 سال مرتكب هر فحشاء و منكری شده و سد انتشار معارف دین و آموزش روش مقدس اسلام شدند.


[1] عصر المأمون ص 45 ج 2.